Ανατροφή (Αντιγόνη Βουτσινά)


Λείπω
Λείπεις
Λύπη

Οικόσιτο ρήμα.
Το είχε δέσει η μάνα
μ’ ένα λουρί από το πόδι μου
για να μου κάνει συντροφιά όταν εκείνη
λύπη.
Ξέρω καλά τους χρόνους του και τις συνήθειές του.
Καμιά φορά,
στο τρίτο πρόσωπο βγάζει τη μάσκα
και απλώνεται
με ήττα.

(Εκτός κι αν κάτι
δεν έμαθα καλά.
Από παιδί.)

3 σκέψεις σχετικά με το “Ανατροφή (Αντιγόνη Βουτσινά)

  1. ΛΕΙΠΕΙΣ

    Η λύπη
    Της λύπης
    Λείπεις

    Στο νυχτερινό φως του Απριλίου
    οι ακακίες δίδασκαν
    την ορθογραφία της μοναξιάς

    Εκείνη καθισμένη
    στο βορινό παγκάκι της πλατείας
    εκ γενετής ανορθόγραφη
    επέμενε να γράφει
    με δυο έψιλον γιώτα
    τη γενική της λύπης.

    Γιάννης Τόλιας
    ΕΞΙΤΗΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ (1999)

Σχολιάστε